Ընթերցանություն

Պատմվածք

Քանի որ կույրերը չեն տեսնում նրանք միայն շոշափելով կիմանան, որ իրենց արջև փիղ չէ կանգնած։ Կարծում եմ, որ ոչինչ էլ չի լինի։

Հովհաննես Թումանյան «Կույրերի կարծիքը»

Օրը ցերեկով
Երեք—չորս հոգով

Կույրերը եկան
Փղին դեմ ընկան։

Մինը, որ մարմնին դիպավ հաստ, ահեղ,
— Հե՛յ, զգո՛ւյշ, կանչեց, մի պատ կա էստեղ։
Մյուսը, որ ոտն էր շոշափել իր դեմ՝
— Ի՜նչ պատ, ծիծաղեց, էս կոճղ է կարծեմ։
Երրորդի ձեռը կնճիթն էր ընկել.

— Օձ է, օ՜ձ, գոռաց, էլ ի՜նչ եք կանգնել։
Մինչդեռ չորրորդը պոչիցը բռնած
Քահ—քահ խնդալով ծաղրում էր նրանց.
— Վա՜հ, ճիշտ որ կույր եք. չիմացավ ոչ ոք։
Ոչ էս է, ոչ էն, այլ կախած մի թոկ։

Չէ՛, պատ է,— չէ, կոճղ— չէ, օձ է,— չէ, թոկ…
Ու աղմկելով ամեն մինը ջոկ,
Ինչպես որ եկել
Դեմ էին ընկել,
Էնպես էլ կույր—կույր ետ դարձան կըրկին—

Սարի պես փիղը պարզ լուսի տակին։

Հարցեր և առաջադրանքներ

1. Առակը համառոտ պատմի՛ր:

2. Ի՞նչ է սովորեցում առակը:

3. Նամակ գրի՛ր հերոսներին. նրանց խորհուրդ տուր:

4. Առակի համար նոր ավարտ հորինի՛ր:

5. Դո՛ւրս գրիր ի՞նչ հարցին պատասխանող բառերը։